Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

«ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΑ» Ή 300 ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑΙ

Απόλυτος σταρ
Οταν βγαίνεις στη σκηνή, δεν κάνεις ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ, απλώς ανοίγεις ένα βαλιτσάκι και φοράς το σακάκι, το καπέλο σου και ένα γάντι τίγκα στο Σβαρόφσκι, και πεντακόσιοι χιλιάδες μαλάκες κλαίνε και οδύρονται από συγκίνηση μόνο και μόνο που σε βλέπουν να κάνεις ΑΠΛΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΑΜΑΤΑ, όχι μόνο έχεις αυτό που λένε star quality (Θεέ μου, πόσο gay έχω γίνει...), αλλά έχεις πάθει overdose και σε λίγα χρόνια θα πεθάνεις από αυτό. Ναι, ρε μουνιά! Από overdose star quality πέθανε ο Μάικολ! Μπορεί να με λυπούσε η εικόνα του στα τελευταία του, μπορεί να ήταν ένα πλάσμα τίγκα καταθλιπτικό, που είχε καταλάβει ότι ο δρόμος που πήρε δεν τον έβγαλε εκεί που περίμενε και έβγαζε το μωρό του στα μπαλκόνια και τέτοια, αλλά όλα αυτά δεν μειώνουν στο ελάχιστο την αξία του ως καλλιτέχνη! Και μη μου πεις για παιδεραστίες και τέτοια, γιατί κι εκεί σου έχω απάντηση. Θα μιλήσει ο λαός στο τεστ! 



Για πάντα στις καρδιές μας: Elvis. Είναι ο μόνος «βασιλιάς» για τον οποίο θα δεχόμουν να επανέλθει η μοναρχία στην Ελλάδα. Φαντάσου με Ελβις βασιλιά πόσο ροκ εν ρολ θα ήταν ο λαός! Εδώ στην καλύτερή του εμφάνιση, κατ' εμέ πάντα.


Απόλυτο καλτ τραγούδι
Λάκης Τζορντανέλλι, «Τζένγκις Χαν». Γιατί δεν γίνεται κάποιοι άλλοι με αυτές τις θεάρεστες μελωδίες να σηκώνουν Γιουροβίζιο κι εμείς να μένουμε αμέτοχοι. Θα γυρίσουμε τα βυζιά μας γύρω γύρω και θα κάνουμε τη δικιά μας Γιουροβύζιο στην τελική. Και γιατί παρουσιάζει τον Τζένγκις Χαν σε κάτι σαν ζεν πρεμιέ της εποχής:
«Για την αγάπη πάντα τραβούσες σπαθί/το πιο όμορφο κορίτσι το είχες εσύ/ήτανε δική σου όλη η Γη»
Τζένγκις Χαν, ο κοσμοκράτορας του Ερωτα, ο Γιάννης Πάριος των τυράννων.



Για πάντα στις καρδιές μας: Λιναρδάκης, «Με παπί δανεικό». Γιατί σ' αγαπώ. Και θα σε πάω βόλτα. Κι ας κάνω τράκα το παπί γιατί δεν έχω ρόδα.



Bonus: Αφοί Χαϊτίδη. Παίζανε σε τελειωμένο κανάλι και τους αγαπήσαμεν διά το γνήσιον του χαραχτήρος τους και την άδολη, αγνή ελληνική μαγκιά τους. Λατρέψαμε το μούσι του τραγουδιστή και την τεχνική κατάρτιση του μπουζουξή, που έπαιζε σε κάθε εμφάνιση τις κάλτσες του, σοσόνια και μάλλινες μαζί. Μεγάλη τους στιγμή, το σουξέ τους... «Η κάλτσα» (του μπουζουξή ήταν). Play your socks, brotha. Οσοι θέλουν να τους απολαύσουν live ας πάνε στην ταβέρνα στην οποία εμφανίζονται οι κοσμαγάπητοι τροβαδούροι. Θα μάθω πλεροφορίες και θα ενημερώσω.


Απόλυτο μουνί
Μέγκαν Φοξ. Και δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε και πολύ. Ηδη με την πούτσα στο δεξί και χαρτοπετσέτα στο αριστερό είσαι, μην κρύβεσαι, εκτός κι αν είσαι αριστερόχειρ, οπότε κάνε την αντιστοίχιση και μη μας τα πρήζεις.




Για πάντα στις καρδιές μας: Σαρλίζ Θέρον. Μαρτίνι για πάρτη της πίνει ο κοντός.



Απόλυτη μπαλαδόφατσα
Ντιέγκο. Ναι, ρε. Ντιεγκίτο. Μπορεί να είναι el graphico, μπορεί το κοκορέτσι που έχει πιει να φτάνει για να καλύψει τις Αλπεις και να ψαρώνει με την πάρτη του μέχρι και ο Τόνι Μοντάνα, μπορεί η καριέρα του να έληξε νωρίς και άδοξα, αλλά ένα είναι σίγουρο: ήταν ο μόνος παίκτης που μπορούσε να πάρει οποιονδήποτε αγώνα alone, χωρίς να χρειάζεται να έχει υπερμπαλαδόρους δίπλα του για να τον αβαντάρουν. Πήγε στη Νάπολι και σήκωσε Καμπιονάτο, ενώ με την Αργεντινή πήρε ένα Μουντιάλ μόνος του και του στέρησαν άλλο ένα τα κοράκια, δίνοντάς το στα Γερμανά. Επίσης, το σπέρμα του τρέχει ακόμα ζεστό μέσα στις wide as space κλανιέρες των πουστρο-Αγγλων, που στο μεταξύ τους παιχνίδι κέρασε σακούλα μέχρι και τον τελευταίο κάτοικο του North Sussex πριν ξωφτιλίσει και τον Σίλτον και πάρει εκδίκηση για το γαμήσι που έφαγε η χώρα του στον πόλεμο των Φόκλαντ. Και μην ακούσω για κόντρες με Πελέ και αρχιδιλίκια, γιατί καλός παίκτης ο Πελέ, αλλά, πρώτον, όπου έπαιζε είχε δίπλα του διαστημικούς συμπαίκτες και, δεύτερον, πλέον έτσι και του δώσεις εκατό δολάρια έρχεται σπίτι σου και σου κάνει τσαλιμάκια με το τόπι την ώρα που τον παίζεις youjizz για να γουστάρεις, ενώ με διακόκια δίνει και γκρόβερ στον μικρό αδερφό σου την ώρα που τραβάει μαλακία με το ένα χέρι στην ψωλή του σκύλου σου, πλένοντας πιάτα μαμάς με το άλλο. Και αυτά σας τα γράφει ένας που σε κάθε Μουντιάλ είναι φόλα Βραζιλία! Αντε και γαμήσου, ρε Πελέ, στην τελική ανάλυση. Εμείς τον μπαλαδόρο μας τον θέλουμε και λίγο τσογλάνι, να ρίχνει και τη χλέπα του και να γαμωμανίζει τον αντίπαλο αμυντικό στην άσχημη. Φλώρε.

Για πάντα στις καρδιές μας: Ζιζού, γιατί ήταν αριστοκράτης και αλήτης μαζί, αλλά και για τη θεϊκή κουτουλιά στον επίγονο της ιερόδουλης κυρίας Μάρκο Ματεράτσι, που έδειξε ότι πρώτα απ' όλα μετράει να είσαι άνδρας και ότι οι πραγματικά μεγάλοι είναι κι αυτοί άνθρωποι με συναισθήματα και αδυναμίες. «Μου έβρισες την οικογένεια; Στ' αρχίδια μου και τα Μουντιάλ και όλα. I fuck your family's relicks (γαμώ τα οικογενειακά σου κειμήλια)».





OWNED!




Επίσης, Χατζηπανάγας για την ντρίμπλα στον Στυλιανόπουλο. ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΛΕΜΕ!

Απόλυτη ζημιά στα μπουζούκια
Αν έχεις πάει στα μπουζούκια κάποτε στη ζωή σου και θεωρείς ότι έχεις κάνει ζημιά, δες αυτό το βίντεο. Και αν θες να με εντυπωσιάσεις μετά, μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Να κάνεις τα ίδια με τον Αρμένη, αλλά στο «Διογένης Παλλάς», με bonus track ότι θα έχεις όλα τα θηλυκά μέλη της οικογένειας του ιδιοκτήτη, μαζί με τη γιαγιά του σε καροτσάκι, στα τέσσερα και θα τα πιτσιλάς με καυτό φλόκι στα μούτρα με το κρεάτινο σουβλί σου καίγοντας τη λουσμένη με ουίσκι γκαμπαρντίνα σου. Μόνο έτσι θα με ψαρώσεις.





Για πάντα στις καρδιές μας: μετά το «Βιετνάμ» δεν νομίζω ότι μπορούμε να μιλήσουμε για κάτι άλλο.

Απόλυτος υπερφλώρος
Τα 'παμε και στην ψηφοφορία. Νίκος-mothafuckin'-NIVO-Βουρλιώτης. Γιατί αυτός και οι συν αυτώ το παίζουν gangsta ράπερζ και δεν συμμαζεύεται, ενώ είναι τόσο σκατίφλωροι που ο πλανητάρχης των φλώρων Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και οι N'Sync δείχνουν μπροστά τους ωσάν τον Lemmy και τους Μotorhead αντίστοιχα. Οι gangsta ράπερζ, μαλάκα Βουρλιώτη, αποκαλούνται έτσι γιατί είναι πραγματικά gangsta. Και κατά καιρούς περιμένει ο ένας τον άλλονε όξω από το στούντιο και του ξηγιέται drive by κάνοντάς τόνε σουρωτήρι για τα μακαρούνια (βλ.: Tupac, Notorious BIG κ.ά.). Τριμάλακες είναι κι αυτοί, δεν λέω, αλλά τουλάχιστον αποδεικνύουν ότι τον χαρακτηρισμό δεν τον κουβαλάνε έτσι για πλάκα. Γαμημένα παιδιά της Πολιτείας και της Εκάλης, που μπαίνετε στα Nautica και στα Tommy Hilfiger και σας στρώνουνε κόκκινο χαλί και το παίζετε και gangsta. Γαμώσπιτοι. Γιοι πορνών.

Επίσης, σε αυτόν τον αρχίδα που λέει το «Οταν σ' είχα πρωτοδεί», που μας έχουνε σπάσει την πούτσα τα ράδια, δεν έχει πει κανένας ότι όταν καταπίνεις ήλιο από τα μπαλόνια το κάνεις μόνο για να σπάσεις πλάκα και μετά δεν πας επ' ουδενί λόγω στο στούντιο για ηχογράφηση;
Και, Τάκη, επειδή είχαμε τη συγκεκριμένη κουβέντα προψές και μου είπες «γαμώ τις μάνες όλων των ραπάδων».
Παιδιά, μη γαμάτε τις μάνες των ραπάδων. Θα γεμίσουμε Βουρλιώτηδες και ατάλαντους.

Για πάντα στις καρδιές μας: Ολοι οι wannabe υπερΦλώρενς της Αραβίας NIVO, που διαλέγουν και ψαρωτικά ονόματα, τύπου ο Εξολοθρευτής, ο Ατίθασος, ο Κωλοτρυπιδιακός Αναλυτής, ο Ενδοκολπικός Μητρικός σου Διαλογιστής, ο Κοπρικός Επεξεργαστής Του Πατέρα Σου Που Γαμάει Και Την Κουνιάδα Σου και δεν συμμαζεύεται. ΥΠΕΡΦΛΩΡΟΙ!
Σας τα 'χε πει από παλιά ο Μετζέλος...



Απόλυτος gaylord
Σπύρος Ρέβης. Τι να σχολιάσω εγώ τώρα;





Καρδιές: Διονύσης Ζάχος. Wannabe Ζαχαράτος που δεν του έκατσε. Τον έχω γνωρίσει. Δεν βρίσκεις πιο πουστρέλλα από αυτόν ούτε στο Gay Pride στο Βερολίνο τη βραδιά που βγάζουνε πρωταθλητή. Ή πρωθυπουργό. Ή βασιλιά Καρνάβαλο. Ή τι στον μπούτσο, τέλος πάντων, βγάζουνε.

Απόλυτο ελληνικό άσμα
Βασίλης Μητρόπουλος: «Συνοδέψτε την κυρία».
Τα 'χουμε ξαναπεί: όταν μιλάει η τέχνη, εμείς το βουλώνουμε.




Καρδιές: «Και κάνεις και ζημιές». Μεγάλαι στιγμαί από τον Τόλη τον Τσιμογιάννη, που κοντράρει τον Βασίλη τον Μητρόπουλο στα ίσα σε χαίτη-λασπωτήρα.



Απόλυτος ντράμερ
Buddy. Just sit back and watch.


 

Καρδιές: Steve-FUCKING-Gadd! Που θα έπρεπε να γράφεται God... Είναι τόσο γκρούβι που μπορεί να βαράει παλαμάκια κι εσύ να σηκωθείς από τη χέστρα σου και να χορεύεις με τα σκατά στον κώλο.
Παράδειγμα: κάποτε ο Dave Weckl, ο Vinnie Colaiuta και ο Steve Gadd έπαιξαν σε ένα memorial scholarship του Buddy Rich. Ολοι μαζί. Ενώ οι δύο πρώτοι έπαιξαν την κωλοτρυπίδα τους και ψάρωσαν κάθε εν ζωή ντράμερ, ο τρίτος δεν ασχολήθηκε με την επίδειξη τεχνικής, αν και την κατέχει κι αυτήν, και έκανε αυτό που ξέρει καλά: groovαρε τόσο πολύ που έκανε το κοινό να σηκωθεί και να τον χειροκροτήσει περισσότερο απ' όλους. Δείτε καλά το βίντεο, αξίζει.




Απόλυτος κιθαρίστας
Γκάρι Μουρ. Και να πά' να γαμηθείτε όσοι δεν τον γουστάρετε. Πάρτε και μια τρελή εκτέλεση του «Red house» για απόδειξη του μεγαλείου του Γκάρωτα. Ο άνθρωπος έχει ερωτική σχέση με την κιθάρα του και αυτό βγαίνει. Και μη μου πείτε ότι «ναι, καλός, αλλά δεν γουστάρω εποχή "Still got the blues"» και τέτοια ή ότι είναι τσεβδός, γιατί εγώ στην παπάρα μου και τα δύο.




Καρδιές: Χέντριξ. Ναι, ρε, δεύτερος ο Τζίμι. Δικό μου είναι το μπλογκ και ζμπούτσαμ. Εγώ γουστάρω Γκάρι.

Απόλυτη επίδειξη τελειότητας
Ντάξει. Το κοριτσάκι δεν παιζόταν. Τελειότης.




Για πάντα στις καρδιές μας: Αυτόν τον μπούστη, που κατεβαίνει με μια ανάσα στα έγκατα της Γης με την ίδια άνεση που εσύ πας περίπτερο για τσιγάρα και λαχανιάζεις κιόλας, δεν μπόρεσα ποτέ να τον καταλάβω (όπως και όλους αυτούς που κάνουνε τέτοια), αλλά τον respectάρω τρελά. Ο απόλυτος έλεγχος σώματος και αναπνοής.




Απόλυτος Ελλην κωμικός
Χατζηχρήστος για τον ρόλο του Ζήκου στο «Της κακομοίρας». Ο σκηνοθέτης της ταινίας είχε πει ότι μόλις είδε το σενάριο ο Χατζηχρήστος το διάβασε μία φορά και μετά το πέταξε. Και μετά, όταν άρχισαν τα γυρίσματα, μπήκε στο πλατό σαν σίφουνας και ξεκώλιασε στο γέλιο (και συνεχίζει να το κάνει) όλη την Ελλάδα με τις αυτοσχεδιαστικές ατάκες του. R.E.S.P.E.C.T. Πάρε να 'χεις.




Για πάντα στις καρδιές μας: Θανάσης Βέγγος. Γιατί, εκτός από τους κωμικούς ρόλους του, όποτε έχει αποφασίσει να ερμηνεύσει δραματικό ρόλο θα έπρεπε η Ακαδημία να του δίνει το Οσκαρ αβλεπί και χωρίς ψηφοφορίες κι αρχίδια. Θες και παράδειγμα; Πάρε. Από την ταινία «Ολα είναι δρόμος», του Παντελή Βούλγαρη (όπως και η σκηνή στα μπουζούκια), του καλύτερου Ελληνα σκηνοθέτη κατά τη γνώμη μου. Βέγγος να γεμίζει τη λίμνη με τιναγμένα μυαλά επειδή του σκοτώσανε τις χήνες!


 

Απόλυτος μπουχέσας
Μαρινάκης. Πρόεδρος Ολυμπιακού. Και δεν το λέω εγώ. Λέγεται ότι όταν γινόταν η μεταβίβαση μετοχών το είχε πει και ο Κόκκαλης. Επί λέξει: «Δίνω τον Ολυμπιακό στον μπουχέσα».






Για πάντα στις καρδιές μας: Νικόλας Πατέρας. Πρόεδρος Παναθηναϊκού, φίλος Μαρινάκη, αλλά και αντίπαλον δέος. Ο γνωστός στους κύκλους των εφοπλιστώνε και ως «καπετάν Νικόλας», που έχει για μπράβο τον συμπαθή Θεολόγη, ένα συνονθύλευμα μούσκουλων και εφαρμοστών t-shirts, που σταματάει την κίνηση στους δρόμοι μόνο με ένα βλεφάριασμά του, προκειμένου ο χαλκέντερος ηγέτης του λαοφιλούς συλλόγου να κάνει τις δουλειές του. Τρισμέγιστος μπουχέσας ο Νικόλας, αλλά μεγάλη καλτ μορφή ο σωματοφύλακάς του.



Απόλυτη ταινία
«Scarface». Για την τελευταία σκηνή.
«SAY HELLO TO MY LITTLE FRIEND!».




Για πάντα στις καρδιές μας: «Leon».
Νάταλι Πόρτμαν πιτσιρίκα: αφορμή για να γίνεις παιδέρας και να ξεπεράσεις σε φήμη μέχρι και τον Φωτούλη, που έκανε τον κλόουν σε παιδικά πάρτι, όλοι οι γονείς τον λάτρευαν και εκείνος αντί για προβατάκια πριν κοιμηθεί μέτραγε ροδαλές, μωρουδίσιες κωλοχαράδρες που στάζουνε τσιρλί από φρουτόκρεμα σε μυρωδάτες πάνες (ναι, έχω ένα θέμα με τα σκατά και την κοπρολαγνεία, μην τα ξαναλέμε).
Ζαν Ρενό: αρχιδάτος, άσχημος, εκτελεστής, αλλά και ευαίσθητη ψυχή. Οπως πρέπει να είναι ο σωστός ο άνδρας.
Γκάρι Ολντμαν: ψυχάκιας.
Υπόθεση: που γαμεί.
Αισθητική: που γαμεί πάτους.
Τέλος: που καραγαμεί πάτους!

Απόλυτη αναγνώριση σε σκοπιά
ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΑΛΛΟ!




Για πάντα στις καρδιές μας: μετά από αυτό, το χάος.

Aπόλυτος μπάσκετμαν
Δεν το γράφω καν. Ξεκολλάτε. Και ψάχτε μόνοι σας τα βίντεα να θυμηθείτε λίγο τι έκανε ο άθρωπας.

Για πάντα στις καρδιές μας: Nick-FUCKIN-Galis! Γιατί δεν είναι και λίγο να παίζεις στα γκέτο των αραπάδων, με ατσάλινα διχτάκια (πριν έρθει Ελλάδα), να είσαι λευκός, κοντός και με αφάνα και τα μαυρόνια να σε λένε «Mister Nick».

Απόλυτος ρόκερ
Τζιμ Μόρισον, Τζίμι Χέντριξ, Τζον Μπόναμ, Τζάνις Τζόπλιν και πολλοί άλλοι ακόμα. Μεγάλοι ροκάδες, άφησαν τρελή μουσική πίσω τους, respect, αλλά και με ένα κοινό στοιχείο: ΗΤΑΝ ΛΙΓΟΙ! Οχι ως μουσικοί, αλλά όσον αφορά το πόσο RAWK ήταν. Κι αυτό για έναν και μόνο λόγο: πέθαναν! Πώς το λένε, ρε φίλε; Τα κακάρωσαν, βλέπουνε τα ραπανάκια upside down. Ενώ αυτός... Αυτός έχει πιει τα δεκαπλάσια ναρκωτικά και ξίδια, έχει γαμήσει τα Χ-εις-την-νιοστή-πλάσια υπερμουνιά, είναι βρομόγερας του ελέους αλλά ροκάρει ανελέητα ακόμα, και όταν πεθάνει και πάει (σιγουράκι) στην Κόλαση θα στρίβει μπάφους, θα σπάει μύτους και θα κόβει πρέζα για τον Βελζεβούλ και τον Ασταρώθ. Κυρίες και κύριοι, ο ένας και μοναδικός...


LEMMY KILMISTER


Για πάντα στις καρδιές μας: Ιγκι Ποπ. Για τους ίδιους λόγους με τον παραπάνω, αλλά και για το live του στο πρώτο Rockwave (που λεγόταν Rock of Gods), που τον εκεράσανε μπουκάλι με γαρμπίλι στο κάρκαλο και αυτός αντί να σταματήσει και να σηκωθεί να φύγει, πωρώθηκε και έπαιζε ασταμάτητα για τρεις ώρες, με τέσσερα encore! Θες κάτι άλλο;

Απόλυτη μίμηση
Ντάξει. Ο τύπος απλώς τα σπάει.




Για πάντα στις καρδιές μας: Ζαχαράτος ως Μελίνα. Το παιδί είναι ταλαντούχο, δεν χωράει αμφιβολία επ' αυτού.

Απόλυτος martial artist
Βρασίδας Λι. Γιατί έτσι γουστάρω. Και γιατί μετά τις ταινίες του βγαίναμε όλοι στις αλάνες (ναι, τότε υπήρχαν...) και σαπιζόμασταν στο ξύλο μεταξύ μας βγάζοντας κινέζικες κραυγές. Βρασίδας φορέβα, ρε! ΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

Για πάντα στις καρδιές μας: Τζάκι Τσαν για τα ζογκλεριλίκια, Kris Sfetas γι' αυτή τη σκηνή από την ταινία "Ο θείος μου ο νίντζα"
μαζί με τιτανοτεράστιο Τζεβελέκο. Rickson Gracie, γιατί we love brazilian jiu-jitsu!

Απόλυτος αρχιδάτος σκύλος
Οταν ο σκύλος σου βουτάει στη θάλασσα και σούρνει σάρκι με εφτά σειρές δόντια στην μπαραλία, ε, έχει κοχόνες, πώς να το κάνουμε.







Για πάντα στην καρδιά μου: ο σκύλος μου!


BUDDY RULES!



Και το τραγουδάκι μας... 

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

ΘΑ ΣΑΣ ΜΑΘΩ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!

Κάποιος, σε κάποια φάση, εν μέσω ξιδιώνε και εύθυμης ατμόσφαιρας στις διακοπές, μου είπε ότι είχε πάθει μεγάλη πλάκα με τα «Καθάρματα» του Μπόγρη και τι γαμάτα που είναι. Ενας άλλος προψές μου είπε ότι είδε το «Κακό» και ότι είναι και γαμώ τις καλτ ταινίες. ΚΑΛΤ. Γαμώ. Τις. Ταινίες. Και.

Μάιστα.

Λοιπόν, κύριοι, ένα έχω να σας πω: παπάρια μάντολες κι αρχίδια καπαμά. Ναι, και εγώ γέλασα με τις παραπάνω ταινίες, αλλά πραγματικά δεν έχετε ιδέα για το τι είναι στ' αλήθεια καλτ και τι όχι.

Κάποιος παράλλος, την ώρα που έθαβα τη γάτα μου στο Πεδίον του Αρεως, με ρώτησε λικνίζοντας το κωλαράκι του -που μόλις του είχε ξηγηθεί λεύκανση-ασβέστωμα σαν τα πλατάνια στα χωριά, οικονομικό πακέτο με το πρόγραμμα Tropical 4 στο ψωλάριουμ- αν θέλω να μου πάρει ένα τσιμπουκάκι για να μου περάσει ο πόνος της ψυχής (βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα). Και όταν τον ρώτησα αν θέλει να του κάτσω μία με το τσαπί στην καρούτα και να τον εθάψω δίπλα στο γατσούλι, άρχισε να τρέχει φωνάζοντας «βοήτεια, καλέεεεε, βοήτεια». Μη ρωτάς το γιατί, δεν ξέρω.

Πίστεψέ με, φίλε: η εικόνα όπου εγώ τρέχω πίσω από μια αλλοδαπή πουστρέλλα με το σκαπανικό στο χέρι και αυτή σπριντάρει τρεκλίζοντας, σκληρίζοντας και σκίζοντας το διχτυωτό της μπλουζάκι θεώρησα ότι θα ήταν πιο γραφική και απ' το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη, τα αγάλματα στα Νησιά του Πάσχα και το Στόουνχετζ. Και δεν το έκανα, αν και θα ήταν καλή ανάμνηση όταν θα ξεφύλλιζα κάποτε τα όνειρά μου.

Γιατί αυτή η εικόνα, ΔΙΑΟΛΕ, θα ήταν καλτ. ΝΑΙ!!! Αντίθετα απ' τις μαλακίες του Μπόγρη και οποιουδήποτε προσπαθεί επιτηδευμένα να φτιάξει κάτι καλτ. Είναι σαν κάτι ατάλαντους και άτεχνους μαλάκες που φτιάχνουνε μπάντες και λένε «άσε, ψηλέ, μην την ψάχνεις, παίζουμε μουσική σέβεντις». Πώς, μωρέ τελευταίε; Αφού ζεις στο 2010 και παίζεις με ενισχυτές τίγκα στο τρανζίστορ και τούμπανα δεκατριάφυλλα με hyper τεχνολογία, έχοντας ακούσει και επηρεαστεί από μύριες όσες μουσικές βγήκαν από το '80 και μετά. Επειδή ακούς αυτή τη μουσική και σου αρέσει δεν σημαίνει ότι μπορείς να την παίξεις κιόλας. ΜΑΛΑΚΑ!   

Το καλτ, φίλε, ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΤ ΓΙΑΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕΝ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΤ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΕΧΝΗΣ ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΕ (να το θυμάσαι καλά αυτό), άλλο που κατέληξε να προκαλεί τον γέλωτα και μόνο αυτόν. Δεν είναι καλτ ο Μπόγρης και τα «Καθάρματα», ακριβώς γιατί φτιάχτηκαν με σκοπό και στόχο να είναι καλτ. Πλάκα έχουνε, αλλά καλτ δεν είναι, σόρι κιόλας. Καλτ είναι η ατάκα του Σταμάτη του Γαρδέλη «με θυμάσαι ρε πούστη;». Καλτ είναι «Ο γύρος του θανάτου». Καλτ είναι οι «Χούλιγκανς», ο Πετρόχειλος και η ατάκα του για τους Sex Pistols, οι «Φυλακές ανηλίκων». Καλτ είναι ο Σπύρος Μισθός και ο ταξίαρχος Θεοχάρης.

Γι' αυτό κι εσύ πολλές φορές κάτι που είναι πραγματικά καλτ το προσπερνάς, αδιαφορείς γι' αυτό, είτε διότι δεν το βλέπεις καθόλου είτε διότι δεν δύνασαι για πολλούς λόγους να το δεις. Ξέρεις, όμως, ότι ήταν εκεί, ξέρεις ότι κάτι έχεις χάσει.

Και δυστυχώς, φίλε...

...ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.

Διότι εγώ, κύριε, έγραψα αυτόν τον πρόλογο, που θα καθιστούσε οποιονδήποτε σοβαρό λογοτέχνη ικανό να αυτοκτονήσει με ασάλιωτο τριζάτο κωλοδάχτυλο, μόνο και μόνο για να σου δείξω πόσο γαμάτος είμαι και πόσο εύκολα μπορώ να διακρίνω κάτι καλτ. Και επειδή ακόμα αμφιβάλλεις για το μεγαλείο μου, μικρέ ανόητε, πάρε να 'χεις...

ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΓΙΑ ΔΥΟ
Η συγκεκριμένη σειρά έπαιξε τα βράδια του Αυγούστου στο MEGA ρεπέτα. Δεν ξέρω για ποιον λόγο και με εντολή ποιου γαμημένου στελέχους του καναλιού. Προφανώς τους κάηκε το αρχείο με το «Ρετιρέ», με Γιουλάκη και ξινή, και αρπάξανε και κάτι επεισόδια του «Κωνσταντίνου και Ελένης». Οπότε για να μην πέσει ο κόσμος στην πρέζα από τη στέρηση πεότητας, βάλανε αυτό το έπος.

Το θέμα είναι ότι αυτή η σειρά είναι καλτ. Πάμε να αναλύσουμε γιατί.

1. Παίζει ο γίγαντας και τρισμέγιστος τιτάνας της υποκριτικής Γιώργης Νινιός, που κανένας δεν έχει καταλάβει γιατί έχει κάνει καριέρα χωρίς να έχει ψήγμα ταλέντου. Ο R2D2 στο «Star Wars» είναι πιο καλός ηθοποιός από τον Γιώργη τον Νινιό. Ενας με μανιοκατάθλιψη τελευταίου σταδίου σε συνδυασμό με παράλυση των μυών που προκαλούν το χαμόγελο και δυστονία στα μάγουλα είναι πιο εκφραστικός από τον Γιώργη. Λέγεται ότι μια φορά που προκλήθηκε σύσπαση στο μούτρο του Γιώργη το σκεφτήκανε στην Ακαδημία για Οσκαρ, αλλά μετά γέλασε κι ο Γκλέτσος και πέσανε σε ξέρα. Και όποια πει ότι ο Νινιός είναι ωραίος γκόμενος, να της βγει ο γιος κράμα από Σπύρο Μπιμπίλα και Μίστερ Μπούτια -που και αυτοί είναι καλτ, παρεμπιπτόντως.

2. Τα γεγονότα που συμβαίνουν στη σειρά δεν υπήρχε περίπτωση να γίνουν όχι στην πραγματικότητα, αλλά ούτε σε σουηδική τσόντα με νάνους, που στη Σουηδία δεν έχουνε. Διάβασε περίληψη παρακάτω και θα καταλάβεις.

3. Η σειρά γυρίστηκε στα σοβαρά. Αλήθεια. Αποτέλεσε σοβαρή προσπάθεια δημιουργίας.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ (απ' ό,τι κατάφερα να καταλάβω)
Ο Ελληνοαμερικανός παγκόσμιος ροκ σταρ Τζορτζ Στόουν έχει έρθει στην Ελλάδα για κάποιες live εμφανίσεις, αλλά έπειτα από απόπειρα δολοφονίας του φυγαδεύεται σε ένα κρουαζιερόπλοιο, στο οποίο έχει πιο πολλούς μπάτσους κι απ' το Καραϊσκάκη σε ντέρμπι με τον βάζελο για να τον προστατεύουν. Ο επίδοξος δολοφόνος, όμως, δεν κωλώνει και μέσα στο πλοίο παίζουν κι άλλες απόπειρες δολοφονίας, χωρίς επιτυχία κι αυτές, κάτι που μας οδηγεί στη σκέψη ότι αν ο killer (ο Θεός να τον κάνει) πήγαινε σε λούνα παρκ και έπαιζε σκοποβολή πιο πιθανό θα ήταν να πετύχει τον υπάλληλο. Η υπόθεση είναι λίγο shit high and look far away, που λένε και στο χωριό μου, αλλά δεν γαμιέται, αν δεν ήταν δεν θα ήταν και καλτ. Και τώρα το βίντεο. Δείτε το και μετά θα παίξει ανάλυσις.  




ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΟΥΣ



Εδώ ο Τζορτζ, που πρέπει να πω ότι είναι σαν στραβοχυμένο νόθο του Κρις Αϊζακ που του ξηγηθήκανε ντεκαπάζ στη γέννα και του έμεινε για πάντα, είναι έτοιμος να ερμηνεύσει στη μουνίτσα από το «Τμήμα Ηθών» (άλλη καλτ υπερπαραγωγή αυτό) την παγκόσμια επιτυχία του «Ινκόγκνιτο». Πρώτα, όμως, της κάνει μια ερώτηση. «Γιατί κάνεις παρέα με τους μπάτσους;». «Γιατί είμαι κι εγώ μπάτσος, Τζορτζ», του απαντάει εκείνη.


Στη συνέχεια σκάει ένας με όπλο που είναι σαν τον Χατζηπαναγή μετά από ισιωτική στην καούκα και μπούκα στο σπίτι του Νίκου Παπάζογλου, όπου του έκλεψε το φουλάρι. Ο εν λόγω απειλεί τον Τζορτζ με χειρότερη προφορά στα αγγλικά κι από κράχτη σε ταβέρνα νησιού με το μπελ μαρί και τα χταπόδια κρεμασμένα απόξω, απαιτώντας να παίξει την παγκόσμια επιτυχία του, η οποία αποτελεί clopy right. Η μπατσίνα στο μουνί της.


Εδώ ο επίδοξος killer συγκινείται από τη θεάρεστη μελωδία και κατεβάζει το όπλο! ΟΡΜΑ, ΜΩΡΗ ΜΠΑΤΣΙΝΑ! ΑΑΑΑΡΦΦΦ! Ξηγήσου του μια αμερικάνα, ένα ματαλεόν, ένα αρμ-μπαρ! Οχι, όμως. Η μπατσίνα στο μουνί της. Αλλωστε, όπως βλέπεις και στην παρακάτω φωτό, το μόνο που θέλει είναι να τελειώσει ο Τζορτζ το κομμάτι και να της τον επαρκάρει αμέσως στον οισοφάγο, μπροστά στα μάτια του έκπληκτου για-τον-πούτσο-δολοφόνου.

ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ!


Το γεγονός ότι ο επίδοξος φονιάς είναι μπροστά της δεν της λέει μία. 

Και ξαφνικά… ακούγονται γυναικεία φωνητικά. Ποιος τα κάνει; Τι γίνεται; Αν απάντησες «η μπατσίνα», μάστορα, χτύπησες κέντρο. 

Τι; Ο δολοφόνος; Τα ‘παμε αυτά. Στο μουνί της. Αυτή το μόνο που θέλει είναι να κάνει δεύτερες και να ξηγηθεί γλωσσοκομπρέσα στο καβλέτο του ρόκερ. 
Αυτή είναι, άλλωστε, η Ελληνική Αστυνομία. Εχει τον δολοφόνο μπροστά της και συνήθως γαμάει το θύμα. 

Ο,τι και να γράψω εγώ από δω και πέρα θα είναι περιττό. Μίλησε η τέχνη για μια φορά ακόμα.

Το υπόλοιπο βίντεο περιλαμβάνει τη συνέχεια του τραγουδιού και μια παραδοχή εκ μέρους του Τζορτζ ότι ναι, έκλεψε το τραγούδι του φίλου του. Δεν έχει σημασία έτσι κι αλλιώς.
Σημασία έχει να καταλάβεις τη διαφορά του πραγματικού καλτ από το μουσαντένιο, αυτό ήθελα εξαρχής. Κι αν έχεις κάποια αντίρρηση, τα σχόλια είναι ανοιχτά και σε περιμένουν.

Καληνύχτα για σήμερα, φίλε. Και επειδή πάντα τελειώνω με ένα τραγούδι, πάρε μια καλτ δημιουργία να γουστάρεις…

Η ΧΑΣΤΟΥΚΑ ΑΚΑ ΔΕ ΜΠΙΑΤΣ-ΣΛΑΠ

Μπορεί ο κοσμός να καίγεται, αλλά ως γνωστόν το μουνί χτενίζεται. Πόλεμοι, Κόβιντ δεκαεννιά προς είκοσι, τύπα κερνάει Σπέσιαλ Κέη το παιδί ...